Enjoying Sydney to the maxx!!

G’day mates! 31 days to go… I’m running my ass off in Sydney, trying to see, taste and experience this fantastic city as much as I can…

29-04-2011
Koninginnedag stond op het punt van uitbarsten. Bij jullie zou het nog even gaan duren, maar hier in Sydney was het al bijna zo ver! Voordat de dag zelf gevierd kon worden moest er op queensnight natuurlijk eerst flink gefeest worden. Op verschillende plaatsen in de stad waren de kroegen gericht op ons oer-Hollandsche feestje. Wij besloten die avond naar de Scubar te gaan. Ook deze keer kon een speciale party-outfit niet ontbreken. Bij de Hot Dollar (een soort Australische Xenos) zijn we helemaal losgegaan. Uiteindelijk zijn we thuis gekomen met rood-wit-blauwe zonnebrillen, oranje kralenkettingen en sokken én een oranje tafelkleed waar we een jurk van gingen fabriceren.
Helemaal dressed-up zoals alleen Nederlanders dat kunnen hebben we eerst de metro op zijn kop gezet (jaja, we werden weer behoorlijk vreemd aangestaard) waarna we tot in de late uurtjes hebben gefeest in de Scubar. Aan het begin van de avond werden er Nederlandse klassiekers gedraaid. We dronken Heineken bier en hebben de polonaise gelopen. Even waande ik mij weer in mijn eigen landje. Dat gevoel van eenheid wat wij creëren op zo’n feestdag, daar kan niks tegenop. Geweldige avond gehad.

30-04-2011
Op Facebook was een speciale Koninginnedag pagina gemaakt voor alle Nederlanders in Sydney we zouden die dag een mars gaan lopen. Een ORANJEMARS! Ik had me aangemeld als ambassadrice om de groep bij elkaar te houden en de feeststemming er eens goed in te brengen. Dezelfde party outfit weer van de vloer geplukt en na een stevig ontbijt zijn we richting de Botanic Gardens gegaan. Daar zou de mars starten, die vervolgens via het Opera House en Darling Harbour naar de Chinese Gardens zou gaan. We kregen van tevoren te horen dat we ons van ons beste kant moesten laten zien want het hele circus zou uitgezonden worden op Hart van Nederland. Ik moet zeggen dat ik 2 uur lopen nog best zwaar vond, na die feestnacht! Maar daarom natuurlijk niet minder gezellig. We trokken veel bekijks en er is een geweldige groepsfoto gemaakt bij het Opera House. Er liepen een stuk of 120 Dutchies mee. Heel erg leuk. Na de mars gingen we uit elkaar. Er waren op een paar plekken afterparty’s in de stad. Wij hadden ons aangemeld voor een receptie bij de Nederlandse Ambassade. Kreeg een hele chique uitnodiging: “Hare majesteit, Koninklijke hoogheid Koningin Beatrix der Nederlanden nodigt u uit…”etc. Maar ik dacht dat het een grapje was en dat er een dikke party zou zijn. NOT! Haha we kwamen daar aan in dat gebouw, alleen maar oude mensen, in nette kleren. Wij stonden dus nog steeds in die tafelkleden… Maar we besloten toch naar binnen te gaan, want we hoorden dat er bitterballen en broodjes rookworst lagen te wachten in de zaal. We kregen ook allemaal een lotje waarmee we een reis naar Nederland konden winnen! Toen we ons ticket hadden bemachtigd stonden er 3 prominenten op ons te wachten en die gaven ons een hand “Welkom, wat fijn dat u er bent, en wat ziet u er feestelijk uit” hahaha! Ik weet nog steeds niet wie het waren, mensen van de ambassade I suppose? Eenmaal binnen zijn we losgegaan op het Hollande buffet. HEERLIJK! Eindelijk weer eens bitterballen gegeten. Er was haring, bier, champagne, rookworst en de zaal was versierd met wel 1000 oranje ballonnen! Kei gaaf! Uiteindelijk kwamen er gelukkig nog wat meer jonge mensen binnen die ook enigszins uitbundig gekleed waren, liepen we dus niet helemaal voor gek. Na een paar drankjes en volle buiken begon de loterij. En wat denk je? Mijn kamergenote Marije heeft het ticket naar Nederland (of eventueel zelfs een andere bestemming) gewonnen!! Heel erg gaaf. Daarna was ik echt gebroken en zijn we met een groep naar huis gegaan, natuurlijk de nodige ballonnen van het plafond geplukt om onderweg nog even lekker door te feesten.
Overigens zijn we dus echt wel op tv geweest! 7 hele seconden om precies te zijn…

01/02/03/04 – 05 – 2011
Op zondag heb ik een relax dag gehad. Flink staan schrobben want alle vlaggetjes gingen er maar moeilijk vanaf! Ook voorbereiden (lees: bijslapen) voor maandag natuurlijk…
Want toen begon mijn stage alweer! De weekenden vliegen helaas voorbij ;).
Ik heb in de eerste dagen van de week mijn smartphone survey afgerond. Een leuke overwinning. Kon ik mooi weer een streepje onder dat project zetten. Het nawerk is altijd een beetje saai. Weer allerlei data ingevoerd in de computer om daarna van een aantal vragen een analyse te maken. Mijn stagebegeleidster was hier erg blij mee. Ik dus ook.
Mocht die week ook 1 dag meehelpen bij Visitor Services. Een hele fijne dag gehad, want dat is toch nog steeds wat ik het liefste wil. Gezellig met de bezoekers bezig geweest, kinderen geholpen en door het museum gezworven. Wat hou ik toch van deze stage!

05/06 – 05 – 2011
De laatste 2 dagen van de week was er een symposium. Hot Science Global Citizens ging over de manier waarop musea hun publiek kunnen voorlichten over klimaatverandering. Twee dagen lang zou er gesproken worden door veel verschillende mensen. Museologen, wetenschappers, collega-museummedewerkers uit Australië en een aantal professoren uit Engeland. Mijn taak tijdens dit evenement was live Twitteren en notities maken. Dit alles op een IPad! De eerste dag was erg lang, veel sprekers gehoord, lekkere lunch gehad. Ik zat achterin de zaal als een malle te facebooken en twitteren. Was best lastig om die sprekers bij te houden, sommige praatten snel en met een zwaar accent. Om dan ook nog relevante quotes uit hun verhalen te pikken en die op internet te krijgen via de IPad met die kleine toetsjes.. aaarrghh.. een hele opgave! Maar het was een fijne dag waarin ik veel heb geleerd en zelfs nog even heb kunnen netwerken. ’s Avonds ben ik dan ook nog eens door Frank Howarth, de directeur van het Australian Museum naar huis gebracht, wat een service! De tweede dag bestond voornamelijk uit discussiëren. Kan daar eerlijk gezegd niet zo goed tegen, dat verplicht praten over iets… Maar het ging me goed af. Zat ik ineens aan tafel bij een of andere wetenschapper van een of andere Engelse universiteit te praten over klimaatverandering! Best gaaf. Weer fijn kunnen netwerken en een paar interessante presentaties gezien.
Daarna was ik echt bekaf. Het is bikkelen hoor zo’n conferentie! Veel luisteren, veel schrijven maar (lekker cliché) ik heb er echt veel van opgestoken en ik ben mijn stagebegeleidster dankbaar dat ze me hiervoor heeft uitgenodigd!

07 – 05 – 2011
Het was alweer een tijdje geleden dat ik een weekendje buiten Sydney had besteed. Meer dan een maand om precies te zijn! En, ‘omdat het kan’ en ‘we zijn er nu toch’ waren we weer helemaal klaar voor een nieuwe trip!
Op het programma van dit weekend: Port Stephens! Dat is een havenplaatsje met allemaal kleine baaitjes ongeveer 3 uur rijden boven Sydney (dus ook richting het lekkere weer, YES). Op zaterdag zouden we vroeg vertrekken om de gehuurde auto’s bij Budget in de stad op te halen. Ron en ik gingen rijden. Na al het papierwerk te hebben ingevuld gingen we in onze blauwe hyundai’s terug naar het stagehuis om de rest op te halen. Dat stukje rijden in de stad ging best wel goed, het is alleen even wennen, ze rijden hier dus links. Bij het stagehuis aangekomen hebben we de auto’s volgepropt (we gingen wel een heel weekend dus er moest heeeel veel mee). Gelukkig hadden we een extra auto gehuurd voor 5 personen met een dikke kofferbak. Er moest eten mee, maar ook slaapzakken, kussen, dekens en 2 tenten want het plan was om te gaan wildkamperen :D!
Eindelijk kon de reis beginnen. Het was heel gaaf om door dat mooie landschap te rijden, we hebben een heel stuk dezelfde route gereden als tijdens het surfkamp, langs hele mooie natuur. Echt gaaf. Veel beter dan over de snelweg in Nederland, want je kijkt je ogen uit! Na een gelukkig korte rit kwamen we aan in Anna Bay. Vanuit de auto zagen we eindeloze schitterende witte zandduinen opdoemen, net een woestijn! En daarnaast de zee, echt fantastisch. Wij meteen de auto uitgerend om door het zand te gaan rollen. Even de witte bergen op gelopen en heerlijk in de zon gelegen want we hadden weer eens heel veel geluk met het mooie, warme weer.
Omdat we voor de zondag een boottochtje gepland hadden leek het verstandig niet al te lang te treuzelen en eerst die boot te gaan boeken, om daarna op zoek te gaan naar een slaapplaats. En daar ging het mis… We reden vanuit Anna Bay richting een rotonde. Ik vroeg aan Leonie: “OK welke kant moeten we op?” en Leonie zei: “Hier naar rechts”. Wat deed ik? Ik sloeg rechts af op de rotonde. Ik keek de straat in en zag een aantal pijlen op de weg, en die wezen naar mij toe. Op het moment dat ik besefte dat dat niet klopte begon Fleur achterin de auto keihard te schreeuwen “Stop stop stooooooop!!” Ik keek voor me en zag een auto recht op me af komen, ik was aan het SPOOKRIJDEN! Snel gestopt, midden op de rotonde, in de andere auto moesten ze er gelukkig heel hard om lachen. Iedereen, inclusief de auto was nog heel, niks aan de hand dus. Echt heel veel geluk gehad! Het had heel anders af kunnen lopen. Er was niemand boos, maar ik kan mezelf nog steeds voor mijn kop slaan om deze domme, domme fout.
Tijd om bij te komen, midden op de weg was er niet, dus rustig, achter de andere auto aan doorgereden naar Nelson Bay waar we de boot hebben geboekt voor de volgende dag. Omdat het al bijna donker zou worden hebben we de groepen opgesplitst. De ene auto ging terug naar Anna Bay om daar tenten op te zetten, en wij gingen op zoek naar een wegwerpbarbeque en vlees voor het avondeten. Dat ging niet zo soepel. Het fenomeen wegwerpbarbeque kennen ze hier in Australië dus niet. Daarom werd het Mc Donald’s. Natuurlijk was het eten al bijna koud toen wij op het strand aankwamen maar dat maakte niet uit want er werd met wijn op ons gewacht bij de tenten! Heel erg leuk om met zijn allen zo ’s avonds op het strand te zitten! Omdat het ook snel af zou koelen werd het tijd om de tweede auto leeg te laden en de rest van de dekens en slaapzakken tevoorschijn te halen. Daar ging het voor de tweede keer mis…
De autosleutel was weg. Nergens te bekennen. Alles afgezocht. Tenten, tassen en zelfs de vuilniszak met Mc Donald’s resten zijn leeggehaald zonder resultaat. Uiteindelijk besloten we met een zoekactie team en zaklampen de duinen uit te kammen. Maar dat had geen zin. Het was inmiddels al pikkedonker en de sleutel was nergens te bekennen… Toen zijn Leonie, Tessa en Ruben terug gegaan naar Sydney. Zij zouden daar de volgende ochtend een reserve sleutel ophalen bij Budget om dan terug te komen naar Port Stephens. Wel heel erg jammer om de helft van de groep te zien vertrekken. Wij zijn gebleven, in de duinen en hebben ons geweldig vermaakt met wijn, bier, spelletjes en de nodige bekentenissen. (What happens in Port Stephens, stays in Port Stephens ;)). Blauw van de kou zijn we in onze tentjes gekropen waar ik, op koude voeten en een pijnlijke rug na een redelijke nacht heb gehad. Fleur en Ron zijn heerlijke verwarmingen hahaha!

08-05-2011
Dag 2 was aangebroken. Wie het had verzonnen weet ik niet meer, maar ineens was iedereen klaarwakker want er moest naar de zonsopgang worden gekeken. Ik ben toen ook maar uit die zeiknatte tent gekropen want ik lag toch al een uur te woelen. Wel heel erg mooi die ochtend op het strand! Ik ben toen even gaan kijken of de wc’s bij het strandpaviljoentje al open waren. Toen ik terug liep besloot ik nog één keer dezelfde route te lopen van de parkeerplaats naar onze tenten, wie weet… En ja hoor, op nog geen 10 meter afstand van het verharde stukje van de parkeerplaats lag daar de sleutel van onze auto! Ik was zo blij! Ik ben naar de rest toe gehobbeld (je kunt het geen rennen noemen met slaapzak door het zand) en ik riep IK HEB DE SLEEEEEUTELLL!!!! De auto kon dus weer open en we hebben natuurlijk meteen de Sydney-slapers gebeld dat ze konden terugkeren naar Port Stephens. Dat was al om een uur of 7 in de ochtend. We hebben de welbekende boterhammen met chocolade pasta en pindakaas weer uit de auto gehaald en zijn nog even heerlijk gaan wakker worden in het zand met dat opkomende, steeds warmer wordende zonnetje.
Rond een uurtje of half 11 kwam de rest ook aan en konden we richting Nelson Bay. De boot die we geboekt hadden zou vertrekken om 12 uur. We zouden dan dolfijnen gaan spotten! Natuurlijk hebben we ons een plekje toegeëigend voor op de boot waar we alles goed konden zien. Was echt heel erg leuk om dolfijnen in het wild te zien zwemmen!
Daarna weer terug naar de auto en zoveel mogelijk van Port Stephens proberen te zien! We zijn eerst naar One Mile Beach gereden. Een surfstrandje dat erg mooi scheen te zijn. En dat was het ook! Surfers gezien (aaaaaiee!) en weer een photoshoot gehouden (alsof we dat nog niet genoeg gedaan hadden dit weekend…). En ook snel genoeg weer doorgereden, geen tijd te verliezen! Verder gegaan naar Fingal Bay.
Het zag eruit als Thailand, vonden we. Supermooi wit strand, blauwe zee en overal in de zee groene eilanden met bergen. Fingal Bay is een stukje strand dat vastzit aan zo’n eilandje. Als het eb is kun je er naartoe lopen. Maar toen wij daar aankwamen was het vloed. Ruben wilde het nog even heel heldhaftig proberen, maar aangezien er zeer recentelijk nog mensen zijn verdronken tijdens hun poging zijn we gelukkig allemaal op het strand gebleven. Weer een photoshoot, in het zand liggen, genieten, Ook daar was het weer schitterend! Ik ben nog even een stukje in de zee geweest, maar de stroming was belachelijk sterk. Ron is daar nog gebeten door een haai en heeft een enorme oorlogswond op zijn knie. Zo heftig dus.
Op de terugweg nog wat souvenirs meegenomen: mooie schelpen!
Het was al laat in de middag toen we terug reden naar Anna Bay, de plek waar we die nacht hadden geslapen. We wilden per se nog sandboarden en dat zou dus ook gaan gebeuren! Snel boards gehuurd en we hadden nog bijna 2 uur de tijd om te rollebollen in de zandduinen. Was echt heel gaaf om te doen! In het begin bleven we een beetje vooraan in de duinen hangen, maar hoe verder we wegliepen hoe hoger de zandbergen werden. Uiteindelijk ook te hoog om staand op je board te gaan, dus zijn we er zittend vanaf gegleden. Ron, Leonie en ik waren de echte dare devils en wij hebben de allerhoogste berg overwonnen! (zie foto!) Geweldige middag gehad!
Helaas was het daarna echt tijd om te vertrekken… Moesten we Port Stephens toch bijna vaarwel zeggen. Natuurlijk nog wel een afsluitingsdiner gehad in Nelson Bay, bij de pizzeria. Iedereen was bekaf en niemand kreeg zijn pizza dan ook helemaal op, dus meegenomen naar huis (nooit doen, smaakt naar karton de volgende dag).
Uiteindelijk waren we om een uur of 22:30 thuis? Nog even wat spullen uitgepakt, de hele playa lag in onze kamer, daarna maar meteen naar bed want de maandag was al bijna een feit.
Superweekend was het! P.S. I love you!

09/10/11/12 – 05 – 201
Op maandag moesten Ron en ik de auto’s eerst nog terugbrengen, hele lading zand erin! We hebben nog snel geprobeerd alles een beetje te fatsoeneren maar dat lukte niet meer. Gelukkig mag je de auto’s daar vies inleveren (beetje vreemd maargoed..) en hebben we niks extra’s hoeven te betalen want we hadden schadevrij gereden! :D (Ja toch een beetje trots.)
De rest van de week natuurlijk stage gelopen. Ik heb de notities van het symposium verwerkt, een extra klusje van Lynda. Was moeilijk om al die doctorhandschriften te ontcijferen maar ik heb er met veel plezier aan gewerkt. Er waren toch wel hele gave ideeën uit de discussies gekomen, die ik natuurlijk ook allemaal heb opgeslagen. Wie weet heb ik er nog eens wat aan ;)
Daarnaast ben ik begonnen aan mijn volgende project. Hoewel, project klinkt een beetje raar want ik kan het niet afmaken. Ik ga een evaluatieplan opstellen voor de tentoonstelling Rituals of Seduction – Birds of Paradise. Dit is de nieuwste tijdelijke tentoonstelling van het museum en het gaat over paradijsvogels en over de Papoeas van Nieuw-Guinea en hoe deze schitterende vogels een belangrijke rol spelen in hun cultuur. Hoewel ik niks met vogels heb, toch een hele mooie tentoonstelling. Het museum weet de tentoonstellingen keer op keer precies zo te presenteren dat je enorm veel respect krijgt voor de natuur en ook voor andere culturen. Mijn evaluatieplan bestaat ook dit keer, onder andere, weer uit een tracking study, net zoals ik heb gedaan voor Wildlife Photographer of the Year. Lynda wil ook deze keer weer minimaal 100 resultaten. Dit gaat mij alleen natuurlijk niet lukken in de korte tijd die mij nog rest hier. Daarom wil ze graag dat ik er zelf minimaal 30 doe, op verschillende dagen en tijden in de week. Ik heb een formulier ontworpen om te gebruiken in de tentoonstelling. Het tracken is wel een beetje saai. Ik ken de hele tentoonstelling inmiddels al van buiten, elk tekstbordje en elke foto weet ik te hangen. Ken zelfs al een paar paradijsvogels van naam. En de mensen doen er langer over dan bij mijn vorige study, toen lag het gemiddelde op 5,5 minuut. Nu al op ruim 20 minuten. Maar, ik zit inmiddels al op 23 dus ook dit gaat helemaal goed komen!

13 – 05 – 2011
Vrijdag was een speciale dag. In de ochtend ontvingen we 2 groepen van verschillende scholen. Ongeveer 15 meisjes van een zeer hoog aangeschreven, zwaar katholieke meisjesschool. En ook 15 jongens van een slecht gewaardeerde jongensschool waar veel buitenlanders en vluchtelingen zitten. Deze groep kids (11-12 jaar) kwam kijken naar Birds of Paradise. Een interessant project wat mijn stagebegeleidster samen met een externe onderzoekster heeft opgezet. De kinderen mochten op eigen houtje door de tentoonstelling en zouden ons daarna vertellen wat ze ervan vonden. Wat hen tegenviel, of juist verraste. Heel gaaf om reacties te krijgen, sommige reacties die je zelfs niet verwacht! Ze waren erg open en eerlijk en het was een hele leuke ochtend.
In de middag mocht ik weer meehelpen met Visitor Services. Een leuke afsluiter van de week! Op de afdeling Search en Discover kunnen bezoekers onderzoek doen naar de natuur. Voornamelijk dieren. De hele ruimte staat vol met opgezette beesten, (toch wel een beetje eng, vooral de grote kangoeroes) en zelfs levende dieren kun je er vinden. Heel leuk om daar mee te mogen werken. Ik mocht die dag Steve meehelpen met de takken van de stick insects (wandelende takken) te verversen. GAAF! In het terrarium wat daar staat zitten 100+ (het exacte aantal weet niemand) wandelende takken. Grote, kleine, heule kleine en zelfs vliegende wandelende takken. Vette beestjes! Zie foto! Mijn dag kon niet meer stuk!

Die avond stond er weer een leuk feestje op het programma. Het bedrijf waar huisgenoot Leonie werkt organiseerde een White Boat Party! We dachten dat het hele huis zou gaan, maar uiteindelijk zijn we met een klein groepje vertrokken richting Darling Harbour. Daar vertrok een hele mooie boot, met een DJ, een gigantische drankvoorraad en gratis pizza om 3 uur lang door de haven van Sydney te varen. De boot was bovenop van glas waardoor we een geweldig uizicht hadden over de stad. Echt super vet, stonden we daar te dansen, onbeperkt breezers te drinken (wijn was niet te zuipen daar en bier was die avond echt niet classy), en te genieten van dat mooie Sydney met al die lampjes op de achtergrond. We voeren langs het Opera House en onder de Harbour Bridge door! Geweldig! Daarna was er een afterparty in The Gaff, waar we met de gratis party bus naartoe werden gebracht. Bus ook weer op z’n kop natuurlijk… Ik ben uiteindelijk niet heel lang gebleven op die afterparty, was kapot van het dansen, wat een avond!

14 – 05 – 2011
De volgende dag… Lekker uitbrakken! Want het was zaterdag. Wel prima weer trouwens. Net toen ik me zat te bedenken dat het eigenlijk zonde is om dan binnen te blijven kwam Chava binnen met de mededeling dat zij met Leonie naar Taronga Zoo ging. Of we mee wilden! JAAA! Ik wilde al langere tijd naar de dierentuin dus ik was blij dat ik eindelijk een keer geen volgepland weekend had en dat ik dus kon gaan. Superleuk. Je moet er heen vanuit Circular Quay, middenin de haven van Sydney, met de ferry. Taronga Zoo ligt op een eiland en het is een heel mooi aangelegde dierentuin. Verder niet bijzonder hoor. Gewoon een hele mooie dierentuin. Maar wat wel gaaf is zijn de dieren daar, sommige toch net wat anders dan bij ons! Ze hebben daar dus een heuse platypus (vogelbekdier)! Kei zeldzaam, wilde ik heel graag zien. Niet gezien, zat verstopt. Kwartier gekeken maar dat beestje bleef ergens onder water… Jammer. En ik heb een tapir gezien, dat was ook de eerste keer! Verder hebben ze daar ook leeuwen, tijgers, pinguïns en olifanten, wat toch elke keer weer speciaal is om te zien.
Leuke dag gehad met de meiden, veel foto’s gemaakt. Ook genoten van het mooie uitzicht op de stad, wat je van achter de giraffenkooi kunt zien!
Die avond heb ik in bed doorgebracht met mijn laptop en een filmpje… Elke week 2 à 3 keer stappen ga je wel voelen. Dus het was tijd voor wat rust voor dit oude wijf. :P

15 – 05 – 2011
Op zondag moesten we vroeg op! Want de halve marathon was in de stad! 3 Huisgenootjes van mij gingen de marathon lopen. Natuurlijk stonden wij daar om ze aan te moedigen! Geweldig om te zien, 10.905 renners zijn die dag gestart en 10.842 zijn ook daadwerkelijk over de streep gegaan. Er is in totaal meer dan $700.000 opgehaald voor het goede doel! Toen ik dat zo zag had ik echt spijt dat ik niet meeliep. Als ik me had ingeschreven en vanaf mijn aankomst in Sydney had getraind had ik echt graag mee willen lopen, een ontzettend inspirerend evenement! Mijn huisgenoten zijn alle 3 binnen 2 uur binnen gekomen. Heel erg knap dus!
Toen had ik zeker ook de spirit weer te pakken gekregen en thuis aangekomen heb ik meteen mijn hardloopschoenen aangetrokken. Samen met Marlous ben ik naar Centennial Park gegaan. De zon scheen, overal sportieve mensen (paardrijders, hardlopers, voetballers, zelfs mensen hardlopend achter een buggy!) kortom een hele fijne sportieve middag gehad.
En de dag was nog lang niet om! Tegen half 1 waren we alweer thuis en ik ging gelijk douchen en omkleden want mijn volgende afspraak lag in het verschiet. Ik ben die middag met Leonie naar het Maritime Museum geweest. Dat lijkt verdacht veel op het Maritiem Museum in Rotterdam. Het museum is gericht op de maritieme geschiedenis van Sydney. Je kunt er gratis naar binnen om de tentoonstellingen te bekijken, maar ik had kaartjes gekregen voor het speciale gedeelte. Een paar weken terug heb ik een meeting gehad in het museum waar ook Clare Power bij aanwezig was. Zij werkt voor het Maritime en is zo vriendelijk geweest om mij vrijkaartjes te geven. Naast het museum is een werf waar een aantal schepen voor anker liggen. Ook is er een vuurtoren waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Wij zijn op 4 verschillende schepen geweest, waaronder een nagebouwd Nederlands VOC schip genaamd Duyfken. Heel erg leuk! Op het dek stond ook een bordje met “Welkom aan boord van de Duyfken”! Daarna zijn we ook nog in een onderzeer geweest. GAAF! Tot 30 jaar terug is deze gewoon nog in gebruik geweest. Je mocht overal kijken, in alle kamertjes en gangetjes, en phoe wat is het daar klein en krap! Kan me echt niet voorstellen dat daar mensen voor hun plezier op gingen werken. Heel claustrofobisch zou ik ervan zijn geworden. Op de schepen liepen ook allemaal vrijwilligers rond die maar wat graag wilden vertellen over de geschiedenis van de bootjes. Dus jawel, ook weer het een en ander geleerd :D
Daarna nog even een biertje gedaan in Darling Harbour, waar we Marlous en Mattias (onze knuffelbelg) tegenkwamen.

16/17/18/19/20 – 05 – 2011
Vorige week heb ik ook weer een fijne stageweek gehad. Lekker verder gewerkt aan het evaluatieplan voor BoP en alvast uitgezocht wat er allemaal nog moet gebeuren voordat ik ga. Het belangrijkste is: mijn stageverslag! School heeft het voorstel van Lynda om mij gewoon in het Nederlands te laten schrijven goedgekeurd. Ik zou dan voor haar een verslag van 1 pagina moeten maken met mijn persoonlijke visie… Maar ik vind dit toch een beetje raar en heb uiteindelijk besloten alles in het Engels te doen. Ik ga mijn verslag printen en inbinden en ook aanbieden aan het museum, ik heb hier nu toch wel zo’n fijne tijd gehad dat ik graag iets van mezelf wil achterlaten!
Maandagavond ben ik naar de coffeeshop geweest. Om te internetten! Bij Gloria Jean’s op de hoek kun je heerlijke thee en koffie drinken en er is ook nog eens goed internet. Hoezee! Ik was het bijna niet meer gewend. Een hele leuke skype-sessie gehad met tante Toos, ome Leo en Cas. Bedankt daarvoor, was erg gezellig!
De rest van de week zal ik niet tot in detail beschrijven… Ik heb veel gewerkt aan mijn stageverslag, ’s avonds lekker gegeten met huisgenootjes, veel hard gelopen en ook nog een paar films gekeken want het wordt toch echt te koud om de hele avond buiten te zitten…
Op vrijdag heb ik nog een andere leuke skype-sessie gehad! Internet deed het -wonder boven wonder 3 uur lang! En dus heb ik heerlijk bij kunnen kletsen met Teun. Tussendoor heb ik gekookt en zat ik voor de webcam aan mijn avondeten, terwijl hij zij ontbijt naar binnen werkte. Hebben we voor het eerst toch weer een beetje samen gegeten. Fijn!

21 – 05 – 2011
Zaterdag was weer een relaxdag. Ik heb lekker huiselijk boodschappen gedaan, opgeruimd en ben ook nog eens gaan hardlopen! Tegen de middag was het weer te lekker. Daarom nog maar een keer naar Bondi Beach geweest waar we zelfs heeeel even in bikini konden genieten van de zon. Niet dat het zo speciaal is, ik heb het strand daar nu al zo vaak gezien. Maar over een tijdje wil ik geen spijt krijgen dat ik die laatste warme dag binnen heb gezeten :D
’s Avonds nog een drankje gedaan in Bondi Junction. We hadden beter naar de stad kunnen gaan want het is hier toch eigenlijk behoorlijk dood in alle kroegen. Beland bij Cock ’n Bull. De jongens hadden weinig ‘uitgaanspirit’ en zijn na een paar biertjes naar huis gegaan. Ik heb samen met Marlous nog een dansje gewaagd waarna we toch redelijk vroeg (2uur) naar bed zijn gegaan.

22 – 05 – 2011
Sydney heeft bijzonder veel te bieden! Ik heb in deze korte tijd natuurlijk lang niet alles kunnen zien, en daarom is er steeds weer wat nieuws te ontdekken. Op zondag ben ik met Pascalle samen naar Manly geweest. Pascalle is een nieuwe huisgenoot, pas dit weekend aangekomen! Daarom maar goed om meteen de mooiste plekjes te ontdekken nu het weer nog zo lekker is. Manly is een buitenwijk van Sydney, waar je met de ferry naartoe moet. Hele leuke boottocht van een half uurtje. Je vaart weer langs het Opera House, de Harbour Bridge, en ook weer de schitterende Skyline van de stad. Het blijft magisch! Weer een besefmomentje gehad! Zeker voor Pascalle, want zij zag alles pas voor het eerst!
Op Manly kun je prachtig wandelen. Het heeft eigenlijk alles wat je je wensen kunt. Een leuk centrum, mooie natuur én een strand. Wij hebben een wandeling gedaan van ongeveer 3,5 uur. Deze leidde ons langs leuke straatjes waarvan we meteen gingen dromen om daar ooit te gaan wonen! Daarna kwamen we door een national park met een prachtig afgelegen strandje. Het leek wel alsof we in Thailand waren! Zo mooi! We hebben daar lekker een uurtje in het zand gelegen, van de zon genoten en schelpen gezocht. Toen we weer verder liepen hebben we aan de andere kant (het voelt alsof je op een eilandje bent) hele mooie uitzichten gezien over de zee en ook nog een stukje over Manly Beach gewandeld. Daarna heel even wat winkeltjes in geweest voor souvenirs. Terug met de ferry gevolgd door, wederom een avondje met lekker eten en een film.

23/24 – 05 – 2011
Afgelopen dagen heb ik gewerkt aan mijn stageverslag. Geen tijd voor hardlopen, geen tijd voor eten, geen tijd voor films… schrijvenschrijvenschrijven

Zo. Ik besef dat ook dit verslag weer ontzettend lang is geworden. Ik heb het dan ook in delen geschreven. Dit dagboek is een fijne manier om jullie op de hoogte te houden van mijn leventje hier, maar het is vooral ook voor mezelf. Ik probeer zo gedetailleerd mogelijk te schrijven want ik wil alles onthouden voor later.

Over een maand ben ik alweer thuis. Kan het bijna niet geloven en wil dat ook nog niet. Want het is hier nog steeds heel erg fijn!
Groetjes aan iedereen, keep me posted!

Liefs Marloes